Nu timmert hij nu hard aan de weg om zijn twee dromen waar te maken: een eigen kledingmerk starten en schitteren als R&B-performer. Overdag volgt Errol een opleiding tot fashion-medewerker en werkt hij in een kledingwinkel. ’s Avonds schrijft en produceert hij zijn eigen muziek.
Anderhalf jaar geleden zag Errols leven er totaal anders uit. Hij woonde nog Curaçao, in een arm gezin met veel onveiligheid. Zijn tante moedigde hem aan om naar Nederland te vertrekken, op zoek naar een betere toekomst.
Maar eenmaal hier bleek dat niet zo eenvoudig. Zonder eigen woonplek en zonder iemand die hem op weg hielp, moest hij zien te overleven. Errol sliep bij verschillende familieleden, maar een stabiele en veilige plek van waaruit hij zijn leven op de rit kon krijgen, vond hij niet. Hij stond op het punt terug te keren naar Curaçao, toen een oom hem in contact bracht met straathoekwerker Esther Macharius.
In de nachtopvang
Esther hielp hem de basis op orde te krijgen: inschrijven bij de gemeente, een DigiD regelen, een verzekering afsluiten. Toen kon Errol beginnen met opbouwen.
Hij vond een baan bij een drogist en startte de oriëntatie-opleiding Izone aan het ROC van Amsterdam. Hij woonde bij zijn nicht, maar daar was weinig ruimte voor hem. In ruil voor onderdak moest hij boodschappen doen voor het hele gezin, koken, schoonmaken – tot ’s avonds laat was hij bezig. Tijd om uit te rusten of een sociaal leven op te bouwen was er niet. Toen er een conflict ontstond, werd hij diezelfde avond op straat gezet.
De nachtopvang werd zijn toevlucht, al was dat officieel maar voor tien dagen. Errol: ‘Na die tien dagen belde Esther elke dag of er plek voor mij was. Soms kon ik een nacht blijven, soms niet. Dan sliep ik bij vrienden. Een keer zelfs op straat.’
Drie maanden lang zwierf Errol tussen de nachtopvang en tijdelijke slaapplekken. Overdag ging hij naar school en werk, maar de nachten waren zwaar. ‘Op de opvang deelde ik een kamer met drie anderen. Veel mensen rookten drugs, er was veel ruzie. Ik sliep amper, maar moest de volgende ochtend weer vroeg op. Ik probeerde zo min mogelijk in de opvang te zijn. Na school of werk bleef ik zo lang mogelijk bij Esther op kantoor.’
Een eigen plek
Aan deze eenzame tijd kwam na drie maanden een einde, toen Errol met hulp van Esther eindelijk een plek voor zichzelf kreeg: een studentenkamer in Diemen. Daar vond hij rust.
Nu volgt hij de MBO-opleiding tot Fashion-medewerker, loopt hij stage bij Rambler Studios – een sociale firma waar perMens mee samenwerkt – en bouwt hij aan zijn muziekcarrière. In zijn kamer heeft hij een kleine studio ingericht met een mic, speakers en mix-apparatuur. Hij leert van anderen muzikanten, schrijft en produceert zijn eigen nummers.
Zijn droom? ‘Een eigen merk opzetten als fashion designer en R&B-performer worden.’ Hij is vastberaden. ‘Ik wil een goede toekomst voor mezelf. Echt iets bereiken. Daar werk ik voor.’
Steun
En Esther? Die blijft een belangrijke steun. ‘Ik bel haar nog bijna elke dag. Gewoon, om te praten. Of als ik ergens over twijfel. Ze is als tweede een moeder voor me. Ze gaf me de steun die ik nooit heb gehad. Zonder haar had ik terug naar Curaçao gemoeten.’
Aan jongeren die in dezelfde situatie zitten als hij, wil hij meegeven: ‘Je moet risico’s nemen, anders kom je nergens. Maar bereid je voor. Ik had dat niet gedaan. Ik werd op een dag wakker en boekte een ticket naar Nederland, zonder iets te weten. Dus mijn advies: neem de stap, maar doe het bewust en bereid je voor. Blijf in jezelf geloven en zet door. Dan komt het goed.’
Of hij dat in het Engels mag zeggen? ‘Take the risk, but prepare. Live your life consciously. And most of the time, it will turn out good.’
Lees meer over wat straathoekwerk kan betekenen.
Tekst: Ilse van der Mierden
