Onlangs verhuisde Inka naar een nieuwe woonplek. Toch blijft ze als voorzitter van de kerngroep van de Velserpoort en lid van de Centrale Medezeggenschapsraad van perMens betrokken.
‘Na een jeugd met een autoritaire ouder en fysiek en geestelijk geweld wist ik als jongvolwassene niet hoe ik goed voor mezelf moest zorgen. Ik had de benodigde tools niet meegekregen. Ik was angstig voor mensen die, in mijn ogen, autoriteit uitstraalden. Die mensen ging ik uit de weg. En dat werden er steeds meer.
Als je je angsten niet aanpakt, worden ze erger. Ik verstopte mezelf, ik durfde geen blauwe envelop meer open te maken. Op een gegeven moment liet ik alles lopen. Ik verlengde mijn paspoort niet en moest mijn huis uit. Al met al ben ik twaalf jaar ongedocumenteerd geweest.
Dakloos
Ik verhuisde van het oosten van het land terug naar de randstad, waar ik bij mijn vader introk. Ik werkte zwart als fotograaf en interieurontwerper voor een familielid. Toen we een conflict kregen, stopte dit werk, en ook het contact met mijn familie veranderde van slecht naar toxisch. Ik koos ervoor om afstand van hen te nemen.
Ondertussen werd mijn vader ongeneeslijk ziek. Ik heb tot zijn dood voor hem gezorgd. Toen hij overleed, was ik dakloos. Zonder paspoort. Zonder werk.
De stichting ASKV hielp mij om een paspoort aan te vragen. Na veel telefoontjes en e-mails lukte dat: ik kreeg mijn Indonesisch paspoort met een EU-ingezetene document terug. Via de Brede Centrale Toegang kwam ik in de maatschappelijke opvang Velserpoort in Haarlem terecht.
Cake
Velserpoort bleek een plek van hoop en verandering, waar ik met een schone lei kon beginnen. De bewoners en medewerkers creëerden een gevoel van vrijheid, waardoor ik de ruimte voelde om te veranderen.
Als je sociaal maatschappelijk werk doet, dan moet je gevoelig zijn voor iemands bredere verhaal. En dat zijn de begeleiders hier. Ik kon hier gewoon én buitengewoon mezelf zijn. En dat werd zelfs gevierd! Op mijn vijftigste verjaardag werd er spontaan een cake voor me gebakken.
Medezeggenschap
Ik kreeg de ruimte om nog meer op mezelf te vertrouwen en won mijn plek in de wereld terug. Ik mocht er weer zijn, en daardoor kon ik makkelijker gezonde stappen nemen.
Velserpoort biedt opvang aan mensen uit alle lagen van de maatschappij en ik ontdekte dat ik goed met de andere bewoners kon omgaan. Ik werd lid van de kerngroep van de Velserpoort en de centrale medezeggenschapsraad van perMens.
Lief en attent
Onlangs verhuisde ik naar een nieuwe woonplek. Ik werd door de bewoners en medewerkers van de Velserpoort overspoeld met mooie appjes, e-mails, wenskaarten en cadeautjes. Zo’n blijk van waardering, hoe lief en attent! Dit wens ik alle toekomstige door- en uitstromende bewoners toe.
Ondanks dat ik niet meer in de Velserpoort woon, blijf ik voorlopig lid van de kerngroep en de Centrale Medezeggenschapsraad. Dat is mijn bijdrage aan positieve verandering voor de bewoners.
Mijn eigen hoop en wens is dat perMens hier op Velserpoort eer doet aan diens naam: dat iedere bewoner en collega als persoon tot in de kern wordt gezien, herkend en erkend wordt. Want zo kun je echt maatwerk bieden aan mensen.’
Lees meer over onze opvanglocatie Velserpoort
Tekst: Ilse van der Mierden
Foto: Simone Dweelaard
