‘Op mijn negentiende kreeg ik mijn eerste kind, een zoon. En daarna nog een meisje. Jarenlang werkte ik met heel veel plezier als secretaresse van een officier van justitie in Haarlem.
Rond mijn dertigste ben ik samen met mijn toenmalige man een camerareparatiebedrijf begonnen. We kochten een huis, boven woonden we, beneden was de zaak. Maar mijn man was niet zo vriendelijk. Hij was een dominante man die zijn handen gebruikte. Op mijn 47e ben ik naar een vriendin gevlucht. Vanaf toen ben ik op een glijbaan terecht gekomen.
Ik zorgde een tijdje voor mijn zusje in Limburg die longkanker had. Daarna ook voor mijn demente moeder. Ik woonde nog even in België. Uiteindelijk kwam ik weer in Haarlem terecht.
Toen kwam ik in contact met drugs. Ik was al 58, ik had nog nooit iets gebruikt. Het begon met cocaïne snuiven en toen ik van iemand een pijpje cocaïne te roken kreeg was ik verkocht en verslaafd, tot op de dag van vandaag.
Ik kreeg een relatie met een dealer, ook hij was gewelddadig en vernederde me. Ik werd mijn huis uitgezet wegens overlast en verbleef een tijdje in de opvang bij HVO Querido.
En nu woon ik sinds drie jaar op de Jan Rebelstraat. Doordat hier meer verslaafde mensen wonen, zie ik nu wat voor leven het is. Want als je in je eentje woont, heb je dat toch minder door. Mensen zijn vervelend als ze geen drugs hebben. Ze liegen en bedriegen. Ze verwaarlozen zichzelf.
Die realisatie heeft ervoor gezorgd dat ik nu helemaal klaar ben om de detox in te gaan. Ik ben deze wereld nog geen tien jaar geleden ingetuimeld, en nu wil ik eruit. Diep van binnen zit nog steeds die vrouw die niet verslaafd was, daar wil ik naar terug.
Ondertussen ben ik wel sterker geworden, assertiever. Ik heb mijn eigenwaarde weer een beetje terug. Als ik nu wakker word en ik denk: ik voel me lekker vandaag, dan is er niemand die me naar beneden haalt, niemand die me uitscheldt of slaat.
Dan kijk ik in de spiegel en dan zeg ik: nou Jo, je ziet er nog goed uit voor je leeftijd. Al ben ik ontzettend vermagerd, vroeger had ik een heel goed figuur. Maar ik douche me elke dag, ik trek schone kleren aan en ik maak mezelf op. En dan zet ik een lekker nummer van de Stones op, da’s echt mijn muziek.
Na de detox wil ik weer een eigen huisje, en een golden retriever. Een gestructureerd leven opbouwen, met een dagbesteding, zodat ik niet de hele dag in mijn hoofd zit. Maar daarvoor moet ik eerst naar de detox. Dat wil ik heel graag, ik ben er klaar voor. Ik wil weer schoon zijn.’
