Tijdens Powergirls werken ze in acht trainingen aan weerbaarheid, grenzen aangeven en toekomstdromen. De sfeer is open, veilig en zonder oordeel.
achel weet als geen ander hoe het is om het als jonge vrouw moeilijk te hebben. Op haar achttiende raakte ze zwanger en kwam ze op straat te staan. ‘Ik woonde bij mijn moeder, maar we hadden al langer conflicten. Mijn zwangerschap was voor haar de druppel. Ineens stond ik er alleen voor, met mijn dochtertje.’
Ze sliep bij vrienden en kennissen, steeds weer ergens anders. ‘Het gevoel dat je geen vaste plek hebt, continu op eieren moet lopen, omdat je bang bent weggestuurd te worden, dat is vreselijk.’
Zes dagen na de geboorte van haar dochter kreeg ze een plek in een begeleid-wonenhuis, samen met andere jonge moeders. Ze werd geholpen door het straathoekwerk van perMens. Daarna stroomde ze door naar een omslagwoning, die nu volledig op haar naam staat. Inmiddels woont ze daar alweer zes jaar en heeft ze haar leven op de rit.
Zonder oordeel
Nu volgt Rachel de mbo niveau vier opleiding Sociaal Werker en loopt ze 16 uur per week stage als straathoekwerker en begeleidt ze het programma Powergirls. De wens om met jongeren te werken ontstond toen ze administratief werk deed op een middelbare school.
‘Tot die tijd leefde ik in een tunnel. Mijn enige doel was: een eigen plek en inkomsten. Ik dacht niet na over wat ik echt wilde. Maar op die school merkte ik hoe graag ik iets wilde betekenen voor jongeren.’
Tijdens Powergirls praat Rachel met de meiden over álles: seksualiteit, grenzen, toekomstwensen, onzekerheden. ‘Niets is te gek om te bespreken. Juist dat taboeloze maakt het zo waardevol. Want daar hebben ze iets aan. Ik had zelf thuis niet het gevoel dat het veilig was om open te zijn. En ik hoop dat voor deze meiden wel te creëren. Ik ben open, ik luister en ik oordeel niet. Dat wil ik niet alleen voor mijn eigen dochter zijn, maar ik wil dit ook andere meiden meegeven.’
Betere keuzes
De eerste bijeenkomst begint altijd met een visionboard: een collage vol beelden en woorden die iets zeggen over wie de meiden zijn en wat ze wensen in het leven. Daarna volgen acht bijeenkomsten, waarin meiden leren om voor zichzelf op te komen, grenzen aan te geven, hun pad te volgen.
‘Weerbaarheid levert heel veel op in het leven van jonge meiden. Als je weerbaar bent, maak je betere keuzes en ga je gezondere relaties aan. Dat werkt je leven lang door.’ Het traject sluit af met een gezamenlijke activiteit, zoals een dagje Walibi.
Rachel wil de meiden ook meegeven dat ze mild mogen zijn voor zichzelf. ‘Veel van hen hebben een harde houding ontwikkeld, als overlevingsstrategie. Maar je kunt ook krachtig zijn door zacht te blijven. Dat is wat ik zelf heb geleerd, en dat probeer ik door te geven.’
In het licht
Met haar werk hoopt ze meiden in het licht te zetten. En dat is hard nodig. ‘Meiden zijn vaak onzichtbaar in hun problemen. Jongens laten eerder gedrag zien waardoor we merken dat het niet goed gaat. Meisjes houden het binnen. Daardoor zien we pas laat dat het misgaat, soms té laat.’
Die onzichtbaarheid maakt hen kwetsbaar. ‘We horen in het straathoekwerk steeds vaker dat meisjes worden geronseld voor criminele praktijken. Als een meisje in de trein naar Rotterdam stapt en even langs de havens loopt, valt dat minder op dan een jongen in een hoodie. Dat vind ik zorgwekkend.’
Ken jij een meiden tussen de 12 en 27 uit Amsterdam-Zuidoost voor wie Powergirls goed zou zijn? Meld haar aan bij Rachel.
Tekst: Ilse van der Mierden
Foto: Merlijn Michon
