In sociaal werk loop je regelmatig tegen dilemma’s aan: situaties waarbij de blik van een ander lucht kan bieden, en adviezen van collega’s je uit je eigen groef kunnen halen.
Daarom heeft perMens er bewust voor gekozen dat iedere medewerker doorlopend groepsintervisie krijgt, begeleid door een van onze vier intervisiebegeleiders. Thea van Susteren is een van hen.
Wat houdt intervisie bij perMens precies in?
‘Tijdens intervisiebijeenkomsten ondersteunen collega’s elkaar bij werkvragen en dilemma’s. Een groep bestaat uit zes tot acht collega’s. Iedere zes weken kom je twee uurtjes bij elkaar, zonder leidinggevende.
In de bijeenkomst reflecteer je op je eigen handelen: wat doe je zélf in bepaalde situaties? Wat zou je anders kunnen doen?
Iedereen die bij perMens werkt krijgt intervisie, zowel de teams op de werkvloer als de ondersteunende afdelingen en het managementteam.’
Hoe verloopt een intervisiebijeenkomst bij perMens?
‘Tijdens de eerste bijeenkomst maken we uitgebreid kennis. Je vertelt iets over jezelf, waar je vandaan komt en waarom je dit werk hebt gekozen. Daarna brengt iemand een situatie in, waarna anderen open en helpende vragen stellen ter verduidelijking. Niet adviserend, niet oordelend, alleen verdiepend. Daarna volgt de adviesronde, waarin iedereen een advies geeft.
Tijdens intervisie ervaar je vaak dat iemand anders, met een andere achtergrond en andere ervaring, eenzelfde situatie heel anders bekijkt dan jij.
Na intervisie ga je de deur uit met nieuwe perspectieven, een aantal adviezen waar je mee verder kan, en hopelijk ook wat lichter, omdat je je dilemma gedeeld hebt. Intervisie haalt je uit je eigen groef en doet je groeien in je werk.’
Wat brengen medewerkers zoal in tijdens de intervisie?
‘Ik geef algemene voorbeelden, want alles wat tijdens de intervisie besproken wordt, blijft binnenskamers. Maar denk bijvoorbeeld aan een straathoekwerker die een jonge vrouw van de straat heeft gehaald en heeft doorverwezen. Een andere organisatie neemt de zorg over, zij sluit af. Precies wat de bedoeling is. Maar het meisje blijft contact zoeken. Ze doet een appel op haar hulpverlenershart.
Wat kun je dan doen? Want je hebt een band met de ander. En dan is het soms moeilijk loslaten, zeker als iemand een beroep op je blijft doen. Dit is voor veel straathoekwerkers een herkenbaar dilemma.
Die situatie pel je dan samen af. Wat doet de straathoekwerker zelf? Gaat ze in op de vraag van het meisje? Zijn de afspraken met de andere organisatie waar ze aan overdraagt wel duidelijk? Welke houding en rol kan ze aannemen?
Maar een bijeenkomst kan ook gaan over een agressie-incident. Of over grenzen aangeven en aanhouden. Het is maar net waar je op dat moment in je werk tegenaan loopt.’
Waarom is intervisie zo belangrijk?
‘Als sociaal werker ben je je eigen instrument, inzicht in je eigen handelen is essentieel. Ons werk raakt aan je mens-zijn. Aan dingen die je zelf hebt meegemaakt. Aan hoe je in het leven staat.
We werken met een pittige doelgroep: zorgmijders, mensen met psychiatrische problematiek, verslaving, jongeren in marginale situaties. De bejegening van ieder mens vraagt weer wat anders. Dat is mooi aan het werk, maar de impact daarvan wordt weleens onderschat. Op de eerste plaats door medewerkers zelf.
Sociaal werkers hebben een groot hart voor hun werk en willen graag iets betekenen. En ze kunnen een hoop hebben. Maar ze absorberen ook veel. Je moet dat wat je in je werk meemaakt kunnen delen met je collega’s. Zodat je stil staat bij wat het met je doet en hoe je reageert.
perMens heeft er daarom bewust voor gekozen om intervisie niet op incidentele, tijdelijke basis te organiseren, maar doorlopend en begeleidt door een interne intervisiebegeleider.
Intervisie wordt zo een vast moment om stil te staan bij wat je doet. Een gedwongen stap uit de waan van de dag.’
Tekst: Ilse van der Mierden
Fotografie: Simone Dweelaard
